بهینه سازی احتمالاتی سیستم نگهداری بر مبنای آنالیز ریسک کمی - مطالعه ی موردی: تونل سد شهریار

از مهم‌­ترین عوامل موثر در توجیه ایمنی و اقتصادی سازه­های زیرزمینی، سیستم نگهداری مناسب است. ارائه‌­ی روشی برای مقابله با خطاهای مهندسی و تجربه­ی طراحان در طراحی سیستم نگهداری از چالش­های اصلی است. حفاری­‌های زیرزمینی در محیطی با عدم قطعیت بالا اجرا شده و همواره دارای ریسک بالایی هستند. هدف اصلی این پژوهش، بهینه‌­سازی و مدیریت ریسک سیستم نگهداری تونل انحراف آب سد شهریار با رویکرد احتمالاتی است. در این پژوهش، روش­های عددی المان مجزا (3DEC) و آنالیز قابلیت اعتماد برای برآورد هزینه­‌های مورد انتظار از شکست تونل و از روش تاگوچی با هدف آنالیز حساسیت فاکتورهای دارای عدم قطعیت بر ضرایب ایمنی سیستم نگهداری حاصل از 3DEC استفاده شده است. طبق نتایج حاصل، سیستم نگهداری بهینه شامل پیچ‌­سنگ­های تزریقی به طول 4 متر به فواصل 1.5× 1.5 متر همراه 120 میلی­متر شاتکریت با اندیس قابلیت اطمینان، احتمال شکست و ریسک به ترتیب معادل 2.112، 1.733% و 32.70880 دلار در سطح اطمینان 95% پیشنهاد ‌‌‌‌‌‌‌‌می‌­شود. همچنین بر اساس آنالیز حساسیت تاگوچی، کاهش و افزایش کیفیت تود‌ه ­سنگ بر اساس طبقه‌­بندی توده ­سنگ RMR، به ترتیب، باعث افزایش تاثیر پارامترهای فاصله­‌داری ناپیوستگی و مدول تغییر شکل­‌پذیری بر پایداری تونل خواهند شد.